HEREZJA czy punkt widzenia, Format A5, stron 95, oprawa miękka.
Książka ta miała bardzo trudny poród. Rozpoczął się on w 1996 roku, a jego zakończenie czyli ostateczne narodzenie się książki nastąpiło w roku 2013. Trwało to przez okres całych 17 lat. Trwało to tak długo, bo wracałem do niej tylko w ściśle określonych okolicznościach. To znaczy wtedy, gdy mnie coś mocno wkurzyło, lub wpadło mi do głowy coś niezwykłego, coś nad czym długo się zastanawiałem i ostatecznie dochodziłem do jakiegoś ciekawego wniosku. Jednym słowem jest to tzw. produkt uboczny. Pisanie tego rodzaju mógłbym przedłużać nawet jeszcze dalej, ale doszedłem do wniosku, że jestem na to już zbyt stary, a poza tym najwyższy czas, aby zajęli się tym młodsi. Ja wskazałem kierunek i sposób krytycznego spojrzenia również i na to, co może być uznawane nawet za herezję. Wrocław dnia 20 października 2013 roku
Jak to zrozumieć?
Od tysięcy lat miliony wiernych, a szczególnie chrześcijan, odmawiają wieczorem pacierz (Ojcze nasz....) w największym przekonaniu, że robią to dobrze, bo jakże mogłoby być inaczej. Przecież taka właśnie modlitwa jest zawarta w Piśmie Świętym, a jej poprawność merytoryczna znajduje się od wieków pod czujną opieką Ojców Kościoła. Żeby nie było wątpliwości przytaczam poniżej jeden werset Biblii Warszawskiej:
Mat. 6:13
13. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego; Albowiem twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen. (BW)
Tymczasem okazuje się, że ten tekst nie jest poprawny, ponieważ wypowiadając go codziennie w swojej modlitwie, wierni modlą się do Boga, aby ich nie wodził na pokuszenie. To jest tak, jakby sami byli szlachetni, prawie święci, a zły Bóg ich z tej dobrej ścieżki sprowadzał na złą drogę, wodził na pokuszenie.
Doktorzy Kościoła wreszcie po wielu setkach lat doszli do wniosku, że w rzeczywistości werset ten nie tak powinien brzmieć. Zresztą trzeba lojalnie to podkreślić, księża stale pouczają swoje owieczki, że Bóg to sama dobroć i miłosierdzie. Cały czas sam Bóg, jak również i Kościół, ma na względzie jedynie tylko dobro i zbawienie człowieka, aby po śmierci mógł on wejść do Królestwa Niebieskiego. Ostatecznie Ojcowie Kościoła postanowili istniejący w wersecie błąd naprawić. Dlatego właśnie w Biblii Tysiąclecia ten tekst mamy już zmieniony i zapisany w zupełnie innym brzmieniu:
Mat 6:13
13. i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego!(BT)
Nareszcie dzięki tej poprawce nieporozumienie zostaje naprawione. Ludzie teraz będą wiedzieli o co Boga prosić, a sam Bóg też odetchnie wreszcie z ulgą, że ludzie przestaną się Go w końcu bezzasadnie czepiać. Przecież jako Najwyższy, sam doskonale wie, że wielu z nich to skończeni szubrawcy, a mimo to mają jeszcze do Niego, jako swego Stwórcy nieuzasadnione pretensje, że to właśnie On ich sprowadza na różne manowce.
To jest nie tylko bezzasadne, ale nawet zupełnie bezczelne i głupie. Niestety, musiało to wszystko aż tak długo trwać, całe setki lat minęły, nim odpowiedzialni profesjonaliści zdążyli wspomniany werset odpowiednio zinterpretować. A na swoje jakby usprawiedliwienie, nawet w telewizji (grudzień 2001) podano, że jest to zjawisko zupełnie normalne.
Język w miarę upływu czasu zmienia się i często niektóre słowa nabierają innego znaczenia, niż miały w czasach dawniejszych. To jest w zasadzie prawda, ale czy tak jest również w tym konkretnym przypadku w odniesieniu do modlitwy? Po głębszym zastanowieniu się, mam duże wątpliwości. Szczególnie wtedy, gdy sięgniemy dodatkowo do jeszcze innych wersetów, jak na przykład:
Syr. 18:6
6. Dał im wolną wolę, język i oczy, uszy i serce zdolne do myślenia.(BT)
Co do tego serca, to jesteśmy pewni, że jest zupełnie inaczej, ale pomińmy to milczeniem. Natomiast odnośnie wolnej woli, to ludzie mimo wszystko, jakby nie chcieli z niej korzystać i dalej w swojej modlitwie uwzględniają niżej przedstawiony werset...
Mat. 6:10
10. Przyjdź królestwo twoje; bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi. (BG)
Widać z tego wyraźnie, że wierni wolą nie brać na siebie odpowiedzialności za swoje postępowanie i w modlitwie zdają się całkowicie na wolę Bożą. Łatwiej im jest siebie usprawiedliwić powołując się na siły wyższe, na wolę Bożą, niż przyznać się do własnej głupoty.
A w życiu, jak to w życiu, często staramy się, jak tylko możemy, a mimo to nic nam nie wychodzi, jakby ktoś nam specjalnie rzucał kłody pod nogi.
W takiej sytuacji nawet Kościół próbuje nas usprawiedliwiać twierdząc, że często te wszystkie nieszczęścia pochodzą od Boga, który zsyła je na nas tylko po to, by wystawić nas na próbę. Dlatego nie powinniśmy sprzeciwiać się woli Bożej i wszystkie ciężary znosić z pokorą, dzięki czemu te nasze cierpienia staną się mile przez Boga widzianą ofiarą.
Przez przekazywanie takiego poglądu utwierdza się wśród ludzi przekonanie, że bez woli Bożej rzeczywiście człowiekowi włos z głowy nie spadnie. Nie ma żadnej wątpliwości, że taka wiara i takie poglądy wywodzą się bezpośrednio z Pisma Świętego, a przykładem na to niech posłużą niżej przytoczone wersety.
Rodzaju 21:4
„Abraham obrzezał Izaaka, gdy ten miał osiem dni, tak jak to Bóg mu przykazał.”
Rdz 22:2
2. powiedział: weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę.(BT)
Rodzaju 22:9
„A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył go na tych drwach na ołtarzu.”
Rdz 22:12
12. Anioł powiedział mu: Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna.(BT)
Hebrajczyków 11:17
„Przez wiarę Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który otrzymał obietnicę,”
W takim układzie możemy już teraz dojść do wniosku, że ten pierwszy werset w pacierzu „i nie wódź nas na pokuszenie..” był użyty zupełnie świadomie i nie ma w nim żadnej pomyłki lub zmienionej przez upływ czasu interpretacji.
Człowiek będąc przekonany, że bez woli Bożej nawet włos mu z głowy nie spadnie, i zdając się we wszystkim wyłącznie na wolę Bożą, nie mógł w modlitwie zwracać się inaczej, jak tylko mówiąc „i nie wódź nas na pokuszenie”, ponieważ uwierzył, że jest naprawdę tak, jak się go naucza.
Zatem zmieniając wspomniany werset na: „i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego!”, wprowadza się zupełnie inny sposób myślenia. To jest tak, jakby się mówiło, dostałeś człowieku wolną wolę, więc sam jesteś panem swojego postępowania. Za to jak postąpisz w określonej sytuacji i co z tego wyniknie, nie możesz nikogo obciążać winą. Do Boga możesz zwracać się jedynie i wyłącznie z prośbą, której on wysłucha lub z jakichś powodów nie zechce wysłuchać, bo taka jest jego wola i to dla ciebie człowieku musi w zupełności wystarczyć. Zresztą jak chcesz, może ci wystarczyć, a może nie. Ale to już jest wyłącznie twoja sprawa i twojej wolnej woli.
Jednak za zmianami wprowadzonymi do Pisma Świętego, Mat 6:13 13. i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego! (BT) w praktyce nic się nie zmieniło nawet w motlitwach koscielnych.
Nie tylko szeregowi wierni, ale hierarchowie z biskupami włącznie, modlą się po staremu „I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego”.
Czyżby taki ksiądz nie wiedział, że to jest już nieaktualne? Że tego już nie ma w Piśmie Świętym, że modlenie się w ten sposób może być poczytane nawet za obrazę Boską? Można zatem zadać księdzu pytanie, czy ksiądz nie czyta Biblii, czy może nie chce się do niej dostosować?
A może ksiądz osobiście też uważa, że wszystko, co robi, jest wyłącznie wolą Bożą, bo jego własna wola jest zbyt chwiejna i nie jest w stanie niczemu się oprzeć, nawet tym „brzydkim” pokusom, co to na każdym kroku, szczególnie na słabego człowieka czyhają. Możliwe, że to właśnie z tego powodu ksiądz się modli po staremu.
Po dokładniejszej analizie tego, co napisałem na temat modlitwy i modlenia się, można wysnuć jeszcze zupełnie inny wniosek. Modlitwy uczą rodzice swoje pociechy w takim wieku, kiedy one jeszcze nie są w stanie zrozumieć treści zapamiętywanych słów. Zresztą rodzice sami nie zawsze potrafią im je odpowiednio zinterpretować. W konsekwencji wyuczoną w dzieciństwie modlitwę, ludzie potem klepią przez całe życie nie wgłębiając się w jej treść, czego dowodem jest wprowadzona zmiana treści jednego z wersetów modlitwy.
Werset zmieniono, a w modlitwie nawet biskupi tej zmiany nie uwzględniają, mimo że ta zmiana nadaje modlitwie zupełnie inny sens.
Z tego wynika, że ludzie modlą się z przyzwyczajenia nie wnikając w treść modlitwy. Bezmyślnie klepią paciorki tak, jak ich nauczono w dzieciństwie. Proszą Boga o coś, tylko sami nie wiedzą o co.
Gdyby tak nie było, to zmieniony w Piśmie Świętym werset, byłby na pewno w modlitwie przestrzegany.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz